Μια μικρή γωνία

Κωδικός συμμετοχής: 40fe1af8b31a42488e42233b4d4591ca

Μονάδα: Άτομο

Τοποθεσία δημιουργίας: Phường An Khánh, Hồ Chí Minh, Việt Nam

Καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει πίσω από τα ψηλά κτίρια, η πόλη ήταν καλυμμένη με ένα ζεστό πορτοκαλοκίτρινο χρώμα. Το ηλιοβασίλεμα απλωνόταν πάνω στις κεραμοσκεπές και τους δρόμους, κάνοντας τα πάντα να φαίνονται καλυμμένα με ένα στρώμα γλυκού μελιού. Το δροσερό απογευματινό αεράκι φυσούσε μέσα από τις σειρές των δέντρων, κουβαλώντας το άρωμα των εστιατορίων στην άκρη του δρόμου και λίγη από τη σκόνη που είναι χαρακτηριστική της πόλης. Η κίνηση ήταν ακόμα πολυσύχναστη, αλλά λιγότερο βιαστική από την ώρα αιχμής. Ο ήχος των κόρνων των αυτοκινήτων, οι κραυγές των πωλητών και τα γέλια των μαθητών που τελείωναν το σχολείο αναμειγνύονταν, δημιουργώντας μια θορυβώδη αλλά οικεία μελωδία. Τα φώτα του δρόμου σταδιακά άναβαν, αντανακλώντας στην αστραφτερή άσφαλτο, σαν ραβδώσεις από αστέρια που έπεφταν στο έδαφος. Η πόλη είχε τώρα δύο πρόσωπα: η μία πλευρά ήταν η φασαρία των νυχτερινών αγορών και των πολύβουων καφέ· η άλλη πλευρά ήταν η ηρεμία στα μικρά σοκάκια, όπου απαλά κίτρινα φώτα έλαμπαν στις βεράντες. Μέσα σε αυτόν τον ρυθμό της ζωής, ένιωσα την πόλη να αναπνέει, δυνατή και απαλή, προετοιμαζόμενη για μια νέα πολύχρωμη νύχτα.