Το χαμόγελο της μητέρας - Η ευτυχία του παιδιού

Κωδικός συμμετοχής: 33f9f6c3c9a9479bb3ce2c267b652980

Μονάδα: Άτομο

Τοποθεσία δημιουργίας: Phường Thuận Hóa, Huế, Việt Nam

Ευτυχία είναι όταν μεγαλώνω, μαθαίνω περισσότερα πράγματα και για πρώτη φορά μπορώ να σχεδιάσω ένα ταξίδι μακριά από το σπίτι με τους γονείς μου από το Σοκ Τρανγκ στο Ντα Νανγκ και μετά να πάρω το τρένο για το Χουέ. Ευτυχία είναι όταν έχω ακόμα τους γονείς μου δίπλα μου, εξερευνώντας εδώ κι εκεί μαζί, όχι μόνοι μου κατά τη διάρκεια των φοιτητικών μου χρόνων, ταξιδεύοντας σε πολλά μέρη στη Σαϊγκόν, δίνοντας την εντύπωση ενός ελεύθερου και άνετου ατόμου. Ευτυχία είναι όταν το ταξίδι της οικογένειάς μου ξαφνικά πέφτει σε μια μέρα που υπάρχει καταιγίδα στην κεντρική περιοχή, η πτήση καθυστερεί πολλές φορές, η βροχή είναι τόσο δυνατή που δεν μπορώ να δω τίποτα από το παράθυρο του τρένου ΝΑ για το Χουέ, αλλά όλη η οικογένεια είναι ακόμα γαλήνια καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού και του ταξιδιού της επιστροφής. Ευτυχία είναι όταν ακούω τον οδηγό που πήγε την οικογένειά μου από τον σταθμό του Χουέ στο ξενοδοχείο να λέει: «Το Χουέ δεν έχει βρέξει εδώ και μήνες, ο καιρός είναι πολύ ξηρός, αυτή η δυνατή βροχή αξίζει χιλιάδες δισεκατομμύρια», κάτι που με κάνει να νιώθω ότι αυτό το ταξίδι μου συνάντησε κατά λάθος ένα παράξενο θαύμα. Ευτυχία είναι όταν φτάνεις στην Αυτοκρατορική Πόλη του Χουέ, η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς, ξεχνώντας να φέρεις ομπρέλες, αλλά όλοι στην οικογένεια έτρεχαν χαρούμενα μέσα στη βροχή, προσπαθώντας επίσης να τραβήξουν όμορφες φωτογραφίες, αλλά οι φωτογραφίες δεν ήταν καλές επειδή ο ουρανός ήταν σκοτεινός και η Αυτοκρατορική Πόλη του Χουέ ήταν πολύ μεγάλη, εκείνη τη στιγμή ένιωθα τόσο μικρός. Ευτυχία είναι όταν φτάνεις στην Παγόδα Thien Mu, η σκηνή της βροχής που έπεφτε εκεί ήταν τόσο όμορφη, όταν ανέβηκα τα ψηλά σκαλιά για να μπω στην παγόδα, είδα ένα πολύ μεγάλο σαλιγκάρι και πήρα επίσης ένα κουκουνάρι για να το φέρω σπίτι. Αφού επισκέφτηκα την παγόδα, αγόρασα επίσης μια πράσινη ζώνη που εμφανίζεται συχνά σε κινεζικές ιστορικές ταινίες. Το ενδιαφέρον είναι ότι όταν περπατούσα στην όχθη του ποταμού Huong απέναντι από την παγόδα, στο πεζοδρόμιο είδα ένα άλλο σαλιγκάρι να ξεφορτώνει ήσυχα το βάρος του σε ένα μικρό δέντρο, αφήνοντας αργά πίσω του ένα πράσινο ίχνος ζωής. Η φύση φαινόταν να θέλει να μου πει: "Η ομορφιά δεν βρίσκεται στην τελειότητα, αλλά στην ειλικρίνεια της φύσης". Ευτυχία είναι επίσης όταν ανακάλυψα τυχαία αυτόν τον διαγωνισμό, ξεφύλλισα κάθε εικόνα που είχα αποθηκεύσει στον υπολογιστή μου και είδα "ευτυχία" παντού.